1. CZEMU WCZESNE ROZPOZNANIE JEST TAK WAŻNE?

Pierwsze miesiące życia dziecka są dla rozwoju słuchowego niezwykle ważne. Dziecko przyswaja dźwięki otoczenia i mowę ludzką, czyli rozwija swój słownik bierny, po to by później mogła rozwinąć się u niego mowa czynna.  

Przy ograniczeniu lub braku bodźców umożliwiających trening słuchowy mowa nie rozwija się, bo nie ma ku temu podstaw. Im wcześniej wykryty zostaje niedosłuch, a co za tym idzie uruchomiona zostaje cała machina, tym wcześniej dzięki wielospecjalistycznej pomocy dziecko zaczyna przyswajać system językowy. Wiek dziecka, w którym zostało zdiagnozowane uszkodzenie słuchu jest jednym z najważniejszych czynników, które determinują przebieg terapii i rozwój komunikacji językowej dziecka. Warto zapoznać się z czynnikami, które warunkują rozwój komunikacji językowej dziecka z wadą słuchu i uświadomić sobie jak ważne jest wczesne rozpoznanie niedosłuchu. Dzięki wczesnemu (w miarę możliwości – natychmiastowemu) uzyskaniu informacji o stopniu ubytku słuchu możliwe jest rozpoczęcie rehabilitacji.

2. REHABILITACJA – JAK POMÓC SWOJEMU DZIECKU

CZYNNIKI WARUNKUJĄCE POMYŚLNĄ TERAPIĘ

Rehabilitacja dziecka niesłyszącego jest złożonym procesem, w którym  udział biorą specjaliści, terapeuci, rodzice dziecka i całe jego najbliższe otoczenie. Wśród czynników determinujących przebieg terapii oraz jego pomyślność poza najważniejszymi:

• stopieniem ubytku słuchu 
• przyczyną i lokalizacją uszkodzenia słuchu 
• wiekiem dziecka, w którym straciło słuch
• wiekiem dziecka, w którym zostało zdiagnozowane uszkodzenie słuchu
• stanem rozwoju psychofizycznego dziecka
• ogromną rolę pełnia:
• wiek dziecka, w którym zostało zastosowane wzmocnienie
• wiek w którym dziecko rozpoczęło rehabilitację
• systematyczność usprawniania
• intensywność usprawniania
• postawa najbliższego otoczenia dziecka
• wybór metody usprawniania.

Postawa najbliższego otoczenia, jeden z czynników determinujących postęp terapii, pełni ogromną rolę. Czas oczekiwania na zaaparatowanie i czas, w którym dziecko „przyzwyczaja się” do zastosowanego wzmocnienia to czas cenny. Okres ten nie jest czasem straconym i należy go jak najlepiej spożytkować przygotowując dziecko do dalszej terapii. Należy pamiętać o tym, że specjaliści i terapeuci tylko nakierowują i pokazują jak powinna wyglądać codzienna praca z dzieckiem. To właśnie rodzice są przewodnikami prowadzącymi dziecko przez kolejne etapy usprawniania. Postawa akceptacji, serdeczności, wytrwałości i konsekwencji sprzyja pozytywnym rezultatom rehabilitacji. W swoje działania należy włączyć całe najbliższe otoczenie dziecka. Rodzeństwo, dziadkowie, przyjaciele rodziny od samego początku muszą zdawać sobie sprawę z konsekwencji jakie niesie ze sobą niedosłuch i z działań jakie należy podejmować. Dziecko niedosłyszące musi doświadczać wielozmysłowo  przez cały czas bez względu na to gdzie się znajduje i z kim w danej chwili przebywa.

 

Niedosłyszące niemowlę należy traktować jak dziecko słyszące. Świadomość ubytku słuchu nie może przełożyć się na zmianę zachowań w stosunku do niego.  Należy w dalszym ciągu mówić do dziecka tak jakby słyszało. Kłaść dziecko na swojej klatce piersiowej, aby czuło wibracje powstające podczas mówienia. Skupiać jego uwagę na bodźcach wzrokowych – na aparacie artykulacyjnym (dziecko obserwuje ruchy artykulatorów). Dawać mu możliwość operowania przedmiotami, obserwowania otaczającej rzeczywistości.